میراثِ من

میراثِ من جنگلی‌ست تاریک؛ که به‌ندرت به آن می‌روم.

 

درجنگلی زرد دو راه ازهم جدا می‏شدند

و دریغا، من نمی‏توانستم که یک مسافرباشم‏

وازهر دو راه سفرکنم

...سال های دراز پس از این، زمانی با حسرت خواهم گفت: 

دو راه در جنگلی ازهم جدا می‏شدند و من_

من راهی را برگزیدم که از آن کمتر رفت و آمد شده بود

و همین سبب تفاوت بسیار شده است.

                                                                     

                                                                              "رابرت فراست"