به هوای ِ چیدن ِ سیب ِ سرخ ِ لب هایت
و پرسه بین ِ گندم زار ِ طلایی ِ موهایت
بی درنگ
می فروختم بهشتم را .......
هبوطی در کار نیست
آدم هم نباشم
از نسل آدمم ،
چه کسی می تواند انکار کند
نقطه ضعف های ارثی ام را ؟
وسوسه ی سیب و گندم را ؟
نگاهم که می کنی.....
لبخند که می زنم ........
نفس که می کشیم در هوای ِ هم .....
فراموشم می شود داستان ِ آدم و بهشت را.....
و
تاریخ
تکرار می شود./
"نفیسه سادات موسوی"
و تاریخ تکرار می شود...
نامت
آبی تر و زلال ترین نام
در بین نام های جهان است
نام تو آسمان است